Platform over bouwmaterieel & bouwmachines
De Pen | Veiligheid, daar kun je niet open genoeg over zijn

De Pen | Veiligheid, daar kun je niet open genoeg over zijn

Wanneer we kijken naar veiligheid in onze sector, dan zie ik een groot verschil ontstaan. Een verschil tussen veiligheid op een vaste locatie, “binnen de hekken” en daarbuiten. Binnen de hekken hebben we met zijn allen een enorme vooruitgang geboekt. Deze wereld is dan ook beter beheersbaar dan de wereld buiten de omheining. Daar gaat de vooruitgang te langzaam, naar mijn zin. De zichtbaarheid is weliswaar verbeterd, ik constateer echter dat men al snel terugvalt in het oude doen. Waar binnen de hekken de calamiteiten zich veelal beperken tot kleine ongevallen, daar zien we langs de weg nog teveel grote incidenten plaatsvinden.

Grote bedrijven maken werk van veiligheid en kunnen grotere budgetten reserveren. Voor kleinere bedrijven is dit moeilijker, tevens is de impact van een ongeval bij een klein bedrijf veel groter. De gevolgen voor de bedrijfsvoering en de medewerkers zijn daar direct merkbaar, waarbij de impact op het personeel enorm is. Zoals gezegd, investeren in veiligheid is lastig voor kleine bedrijven. Toch treden zij vaak op als onderaannemer op grote werken. Maar al te vaak zien we dat bedrijven snel terugvallen op oude wetmatigheden. Het werken langs de weg is een samenspel tussen weggebruikers en wegwerkers. Onoordeelkundigheid van chauffeurs en misstappen van wegwerkers vormen tezamen een dodelijke cocktail aan omstandigheden.

In de bouw registreren we al enkele jaren een score van circa 20 doden op jaarbasis (volgens Cobouw). Dat is al een lager getal dan daarvoor, echter het cijfer is volledig gestagneerd. Een handicap die daarbij komt kijken is dat het leren van een ongeval onder druk staat. De angst om alle onderzoeksgegevens die horen bij een ongeval open en bloot op tafel te leggen zit er goed in. Dit heeft nu alles te maken met de gevolgen die deze transparantie kan hebben op het juridische vlak. Verzekeringsmaatschappijen claimen om een schuldige aan te kunnen wijzen. Wanneer iedereen met dezelfde voorzichtigheid de onderzoeksgegevens binnen de eigen muren houdt, zullen we nooit een correcte lering kunnen trekken uit het incident, om zo tot een verbeterde situatie te komen.

De vraag is dus: met welke groepen deel ik informatie die voortkomt uit een calamiteitenonderzoek? Welke elementen heb je nu nodig om niet alleen te leren, maar ook de consequenties te kunnen aanvaarden? De GWW-sector vindt het moeilijk om consequenties om te zetten in daden en verbeterpunten. Veiligheid, handhaving en het bijbrengen van veiligheidsbesef vormen samen een complexe driehoek. Grote bedrijven hebben hun onderaannemers om die reden niet goed “in de tang”. De enige methode om het besef aan te wakkeren, blijft toch een strikte handhaving, met consequenties voor degenen die zich niet conformeren. Werknemers mogen elkaar best aanspreken op onveilig gedrag, je schaadt er namelijk niet alleen jezelf mee, maar ook anderen.

Zullen we afspreken met elkaar dat we door zelf beter na te denken en ons beter voor te bereiden samen het veiligheidsbesef naar een hoger niveau tillen? Zullen we afspreken dat we geen uitvluchten meer accepteren? Veiligheid begint bij jezelf, je werkt veilig, of je werkt niet. Veiligheid moet in onze genen zitten. Vanuit mijn positie zal ik door blijven gaan met het ontwikkelen van een verbeterde veiligheid, dat is mijn belofte. 

"*" geeft vereiste velden aan

Stuur ons een bericht

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Wij gebruiken cookies. Daarmee analyseren we het gebruik van de website en verbeteren we het gebruiksgemak.

Details