De Pen | Herman Odijk, Saferoad Groep

Andere tijden vragen om nieuwe inzichten en beslissingen

Op 14 november 1969 werd de Apollo 12 gelanceerd, om een paar dagen later op de maan te landen. Het waren de tijden waarin rekenkracht in vergelijking met nu zeer beperkt was, alle computersystemen van de Apollo 12 bij elkaar hadden ongeveer de rekenkracht van een iPhone 1. Voortschrijdend technologisch inzicht heeft in een rap tempo gezorgd voor vooruitgang. In dezelfde jaren ’60 werd ook de alom bekende geleiderail geïntroduceerd, later vastgelegd in de NEN 5190 norm. De testen en proeven die in de vorige eeuw gedaan werden, staan echter geenszins meer model voor de huidige verkeerssituatie.

In 2015 heeft NEN beide normen NEN 5190 en NEN 5191- voor de Nederlandse geleiderail ingetrokken en mogen er alleen nog nieuwe geleiderails toegepast worden die voldoen aan de EN 1317. Daarin staat beschreven waaraan een geleiderail moet voldoen, ook welke voertuigen je moet gebruiken om te testen. Immers, de auto’s, vrachtwagens en bussen van nu wegen duidelijk meer dan destijds en het aanbod van verkeersvoertuigen op de wegen is drastisch toegenomen. Kortom: goede geleiderails moeten nu zijn voorzien van CE-markering. Ook de factor milieu speelt vandaag de dag een leidende rol. Er is meer aandacht voor lichtere en sterkere materialen en circulariteit. Fabrikanten van geleiderails richten zich nu op het totale optimalisatieproces. De afgelopen jaren zijn er door de fabrikanten miljoenen geïnvesteerd om het product geleiderail toekomstbestendig te maken, toch is het lastig om de omschakeling naar EN 1317 genormeerde geleiderails door te voeren, zeer begrijpelijk overigens. Een van de grootste knelpunten is dat ons land nu eenmaal vol staat met geleiderails die tezamen een bepaalde uniformiteit uitstralen.

De spagaat waarin we als land zitten, is of we nu die oude geleiderails van weleer preventief zouden willen vervangen voor de nieuwe EN 1317 genormeerde versie, of alleen wanneer er sprake is van reparatie. Preventief vervangen betekent niet alleen dat er veel geld uitgegeven moet worden, maar er zal ook duchtig buiten de comfortzone getreden moeten worden. De winst die geboekt kan worden wanneer de nieuwe, doorontwikkelde systemen worden gekozen, is echter ook evident. Dat geldt overigens voor de hele verkeerssector: hedendaagse technologie heeft een duidelijke focus op duurzaamheid. Denk bijvoorbeeld aan het toepassen van ledverlichting in tunnels en langs ’s lands wegen. Over het geheel genomen kunnen we met elkaar nog op veel punten optimaliseren, in het kader van meer veiligheid en duurzaamheid. Ik pleit er dan ook voor om vanuit de ontwikkelende kant, de fabrikanten, de verbinding te zoeken met de overheden en samen op te trekken, op weg naar beter. Wanneer we de intentie hebben om het samen beter te doen, dan boeken we winst.

De Coronacrisis heeft ervoor gezorgd dat we bereid zijn om te luisteren naar wetenschappelijk bewijs en dat we tevens bereid zijn om veranderingen te accepteren. Het zou mooi zijn als dat blijft en zijn weg vindt binnen onze mooie infrasector. Laten we de kennis die we hebben delen, laten we elkaar helpen en laten we samen de veranderingen gaan accepteren.  Als de fabrikanten hun best blijven doen om te innoveren, met een duidelijke focus op de behoeften die vanuit de overheid bestaan, dan komen we er wel. Daarvoor zullen we de handen ineen moeten slaan om behoeften en eisen te formuleren, we zullen de markt opnieuw in kaart moeten brengen. De aannemers zullen er niet over klagen, noch het publiek dat zich op de wegen begeeft. En als we het dan over circulariteit hebben: wat let ons om bestaande systemen zoveel mogelijk te verwerken in nieuwe systemen? We hebben er de kennis en technologie voor, vandaag de dag. Spreken we in termen van geleiderails, dan zou het motto kunnen zijn: ‘Meer meters maken met de oude onderdelen’. Wat dacht u van 10 km oude geleiderail verwerken tot 15 km nieuwe? Het moet kunnen, ook kostentechnisch. Vervanging betekent niet langer ‘afdanken’, maar het creëren van grondstoffen! Maar alleen onder de CE-vlag van de EN 1317 is de kwaliteit van de ‘nieuwe’ vangrail gewaarborgd. Hou daar rekening mee.

Het is een beetje mijn persoonlijke droom geworden om zo samen te mogen werken. Nu nog medestanders vinden die deze droom willen delen, of nog beter, helpen hem waar te maken.